چگونه اعتیاد به شبکه های اجتماعی را کنار بگذاریم

مرکز مشاوره بیات

ترجمه : حسین بیات (روان شناس بالینی، دوره دکترای تخصصی روانشناسی سلامت)

زمان کودکی دهه‌ شصتی‌ ها و قبل از آن، خبری از شبکه ‌های اینترنتی رنگارنگ نبود. البته شبکه‌ های اجتماعی و مجازی محدودی وجود داشتند و بسیاری از مردم نیز از آنها استقبال می‌ کردند اما داستان به‌ هیچ‌ وجه به گستردگی وضعیت کنونی نبود. در دهه‌ گذشته، نمی ‌توانستیم ثانیه ‌به ‌ثانیه با هر نقطه‌ ای از جهان ارتباط داشته باشیم. نهایت ذوق و شوق ما در استفاده از تلفن ‌های همراه، بازی بامزه ‌‌ای بود که ماری با خوردن بلوک‌ های مختلف، دراز و درازتر می‌ شد

اما الان همه چیز فرق کرده است. بسیاری از ما به ‌شدت به فضای مجازی وابسته شده ‌ایم. تقصیر ما هم نیست، تقریبا انجام هر کاری با این گوشی‌ های کوچک امکان ‌پذیر شده است. در کسری از ثانیه از حال دوستان و خانواده باخبر می ‌شویم، هر فیلم و آهنگی که بخواهیم در دسترسمان است. برای آموزش، ارتباطات، تفریح و تقریبا همه چیز، تنها کافی است به اینترنت متصل شویم و راحت به خواسته‌ هایمان برسیم. چنین وضعیتی همان ‌طور که بسیار باب دل ‌و جان ما است، با نگاهی دقیق ‌تر نگران‌ کننده نیز هست. زیرا به نوعی اسیر قفسی شده ‌ایم که فناوری برایمان به ارمغان آورده است

۱_ غنی ‌سازی روابط واقعی :

ما برای ساختن خاطره ‌های خوش و شاد باید با دوستان و اعضای خانواده‌ هایمان رابطه‌ های واقعی برقرار کنیم و ارتباط مجازی و ثبت دقیقه‌ های زندگی با عکس سلفی را کنار بگذاریم. به‌جای اینکه به تعداد دنبال ‌کنندگان (فالوور) خود در فیسبوک و اینستاگرام و … افتخار کنیم، باید به استحکام روابطی دوست‌ داشتنی با خانواده و دوستان فکر کنیم. روابطی از جنس واقعیت که باعث می‌ شوند با دیگران تبادل نظر داشته باشیم، نصیحت کنیم و در دنیایی ملموس همدیگر را دوست بداریم

۲_ زندگی کردن در لحظه :

دقت کرده ‌اید که همیشه دوربین ‌به ‌دست هستیم و در جنگل و دریا و هر جای دیگری، به‌دنبال گرفتن عکسی مناسب برای پست جدید مان هستیم ؟ اگر شما هم دچار چنین اعتیادی هستید باید بدانید که زمان تجدید نظر در رویکرد و تغییر این وضعیت رسیده است. بیایید در لحظه‌ ها زندگی کنیم. به‌ جای اینکه در پی عکس گرفتن از یک رنگین ‌کمان زیبا باشیم، بهتر است آن را عمیقا در ذهن و جانمان ثبت کنیم. کافی است یک روز به خودمان مرخصی بدهیم و به دوستانمان بگوییم که مثلا یک روز از شبکه‌ های اجتماعی استفاده نخواهیم کرد. تمام اپلیکیشن‌ ها را پاک کنیم و ببینیم چند ساعت مفید از وقتمان را در این شبکه‌ ها حرام کرده‌ ایم. وقتی به کنسرت می ‌رویم، لازم نیست تمام مدت دوربین ‌به ‌دست باشیم و فیلم‌ ها را روی شبکه ‌های اجتماعی پست کنیم. لنز هیچ دوربینی، نمی ‌تواند به شفافیت چشم و نگاه ما صحنه‌ ها را ضبط کند

۳_  محدود کردن زمان حضور در شبکه ‌های اجتماعی :

خیلی از ما تنها به ‌خاطر دیگران یا پیروی از مد، در شبکه ‌های اجتماعی مختلف حساب‌ های کاربری می ‌سازیم. باور کنید لازم نیست در همه شبکه‌ ها حساب کاربری داشته باشیم. لزومی ندارد که تمام برنامه ‌های رنگارنگ را روی دستگاه خود نصب کنیم و ذهن و زمان خود را بیهوده آشفته کنیم. بهتر است برای مهار اعتیاد به شبکه‌ های اجتماعی، زمان دسترسی خود به اینترنت را محدود کنیم. زمان این محدودیت تا حد زیادی وابسته به میزان اعتیادمان به شبکه‌ های اجتماعی است

۴_  ابراز عقاید در تریبون ‌های دیگر :

بیشتر شبکه‌ های مجازی برای قرار دادن انواع محتوا های تصویری یا واژه ‌ای محدودیت‌ هایی دارند. در چنین صورتی، بدیهی است که ما نمی‌ت وانیم تمام آنچه را که می ‌اندیشیم و احساس می ‌کنیم ابراز کنیم. شبکه‌ های اجتماعی جایی برای بیان عقاید نیستند و نمی ‌توان هیچ‌کس را به‌ طور کامل تنها از روی پست ‌هایش شناخت

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *