اختلال کم توجهی و بیش فعالی یک اختلال رفتاری رشدی است. معمولا در این اختلال کودک توانایی تمرکز بر روی یک موضوع را ندارد، یادگیری در او کند است و کودک فعالیت بدنی غیرمعمول و بسیار زیادی دارد. این اختلال با فقدان توجه، فعالیت بیش از حد یا ترکیبی از این موارد همراه است. بسیاری از این کودکان، یک یا چند اختلال رفتاری دیگر نیز دارند. همچنین ممکن است یک مشکل روانی مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی داشته باشند.
ADHD (اختلال نقص توجه/ بیش فعالی) شایعترین اختلال رفتاری در سنین کودکی و بلوغ است، و حدود ۳٪ تا ۵٪ کودکان قبل از هفت سالگی به آن مبتلا می‌شوند. این اختلال در پسران رایج تر از دختران است. این عارضه بیشتر در دوران ابتدایی مدرسه برای کودکان و در هنگام بلوغ رخ می‌دهد و با افزایش سن بسیاری از بیماران بهتر می‌شوند.
علت اختلال نقص توجه/بیش فعالی
علت بیشتر مبتلایان به عارضه بیش فعالی هنوز روشن و مشخص نیست ولی گمان می‌رود که جزو بیماری‌های چند عاملی با ریشه ژنتیکی داشته باشد و با محیط در ارتباط باشد.
عامل ژنتیکی این عارضه بیشتر در پدران کودکانی که دچار بیش فعالی هستند وجود دارد اما عوامل محیطی نیز بر افزایش شدت این عارضه بسیار مؤثر هستند. این اختلال به میزان دو تا چهار برابر در پسران نسبت به دختران شایعتر است. اگر در دوران نوزادی یعنی چهار هفته اول تولد، کودک با مشکل تغذیه یا بهداشتی، روانی مواجه باشد یا اگر مادر کودک در دوران بارداری سیگار مصرف کند، این کودکان بیشتر در معرض خطر بیش فعالی قرار دارند.
علائم این اختلال در کودکان
علائم این اختلال در بزرگسالان
انواع بیش فعالی در کودکان
نوع اول بیش فعالی hyper active disorder-hd
این گروه معمولا فعالیت بالایی دارند اما در کمال تعجب این کودکان در رابطه با تمرکز مشکلی ندارد
نوع دوم بیش فعالی attention deficit disorder-add
این گروه بر خلاف گروه قبلی فعالیت بالایی ندارند اما در توجه و تمرکز دچار مشکلند. در حقیقت این افراد حضور فیزیکی دارند اما فکر و حواسشان جای دیگری است و معمولا به اسم نابغه‌های کودن شناخته می شوند