بیش‌فعالی بزرگسالی خطر ابتلا به بیماری‌ها را افزایش می‌دهد.

نتایج تحقیق جدید انستیتوی کارولینسکا سوئد نشان می‌دهد، در بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه، خطر ابتلا به بیماری‌های سیستم عصبی، تنفسی، اسکلتی عضلانی و متابولیکی افزایش می‌یابد همچنین با کمی افزایش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون، زوال عقل و بیماری‌های قلبی عروقی همراه است.

ابا دو ریتز، محقق ارشد این تحقیق و فوق دکترا در گروه همه‌گیرشناسی پزشکی و آمارهای زیستی می‌گوید: «شناسایی بیماری‌های جسمانی همزمان ممکن است پیامدهای مهمی در درمان بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه و بهره‌مندی از سلامتی و کیفیت زندگی طولانی‌مدت داشته باشد.»

اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه نوعی اختلال عصبی روان‌پزشکی رایج است که با بی‌توجهی، تکانشگری و بیش‌فعالی مشخص می‌شود و به‌طور معمول با محرک درمانی (متیل فنیدیت‌ها یا آمفتامین‌ها) درمان می‌شود.

نتایج مطالعات قبلی افزایش خطر ابتلا به برخی شرایط سلامت جسمانی در بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه را نشان می‌دهند، اما فقط درباره تعداد محدودی از این ارتباطات تحقیق کاملی ارائه شده است. علاوه بر این، دستورالعمل‌های دقیق درمانی برای بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه و بیماری جسمانی همزمان، تا حد زیادی وجود ندارد.

در افراد مبتلا به بیش‌فعالی از نظر آماری، خطر ابتلا به تمام بیماری‌های جسمانی مورد مطالعه به جز آرتروز افزایش یافت و قوی‌ترین ارتباط برای بیماری‌های سیستم عصبی، تنفسی، اسکلتی عضلانی و متابولیکی یافت شد. بیشترین ارتباط اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه با بیماری کبدی مرتبط با الکل، اختلالات خواب، بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD)، صرع، بیماری کبد چرب و چاقی تشخیص داده شد. اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه همچنین با کمی افزایش خطر بیماری‌های قلبی عروقی، بیماری پارکینسون و زوال عقل مرتبط بود.

هنریک لارسون، محقق ارشد، استاد دانشگاه اربرو سوئد و محقق وابسته در انستیتوی کارولینسکا می‌گوید: این نتایج مهم است، زیرا محرک درمانی نیاز به نظارت دقیق بر بیماران اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه مبتلا به بیماری قلبی، فشار خون بالا و نارسایی کبدی همزمان دارد.