ترجمه : حسین بیات (روان شناس بالينی، دوره دكترای تخصصی روانشناسی سلامت)
پایان یک رابطه عاطفی می تواند تاثیری جدی بر سلامت روان و روح شما داشته باشد. جدایی نه تنها می تواند منجر به تغییرات اساسی در وضعیت مالی و زندگی شود، بلکه ممکن است آشفتگی روحی عظیمی نیز برجا بگذارد. بعضی از جدایی ها آسان تر از بقیه هستند. شاید بتوانید زود فراموش کنید و به راه خود ادامه دهید. در بعضی از موارد، ممکن است احساس خشم، ناراحتی روحی، کینه‌جویی، اضطراب و دل‌شکستگی کنید
رویداد های ناراحت کننده در زندگی، مانند طلاق یا جدایی، ممکن است بعضی اوقات باعث بروز رنج و پریشانی احساسی جدی شوند. نتایج یک تحقیق نشان داده است که حتی حالات روحی عادی بعد از پایان رابطه عاطفی به شدت شبیه علائم افسردگی هستند
احساس افسردگی و دیگر علایمی که بعد از پایان رابطه عاطفی پیش می آید اختلال ناسازگاری با حالت افسردگی تشخیص داده می شود. به این حالت افسردگی موقعیتی نیز می گویند. با اینکه این احساسات معمولا در عرض شش ماه برطرف می شوند، اما درک علائم و نشانه های آن ها اهمیت دارد تا در صورت نیاز به کمک و پشتیبانی دست یابید
علائم :
احساس غم و اندوه بعد از پایان رابطه می تواند از کم تا زیاد متغیر باشد. گاهی ممکن است این احساسات در زمانی کوتاه بسیار قوی باشند. در بعضی موارد ممکن است افراد احساس اندوه کمتری داشته باشند ولی این احساس زمان بیشتری طول بکشد
از آنجا که واکنش احساسی به جدایی می تواند بسیار متفاوت باشد، به سختی می توان فهمید چیزی که احساس می کنید عادی است یا جدی. علائم جدی تر که می توانند نشان دهنده افسردگی باشند شامل موارد زیر هستند :
۱_ سستی و بی حالی
۲_ احساس ناامیدی و درماندگی
۳_ احساس غم، پوچی یا بی ارزشی
۴_ افزایش یا کاهش وزن تغییر در اشتها
علل :
پایان رابطه عاطفی، به عنوان شکلی از افسردگی موقعیتی، مسبب به وجود آمدن این احساسات است. جدایی می تواند یک نقطه شروع برای ایجاد تغییرات اساسی در زندگی باشد. پایان رابطه نه تنها به این معنی است که دیگر ارتباطی با فردی که زمانی عاشقش بودید ندارید، بلکه می تواند منجر به یک سری تغییرات اساسی در زندگی شود. دوستان مشترک ممکن است جبهه گیری کنند. همین می تواند منجر به ازدست دادن دوستی‌های دیگر نیز بشود
درمان :
خبر خوب این است که حتی اگر دچار افسردگی ناشی از قطع رابطه عاطفی هستید، معمولا علائم طی شش ماه به خودی خود بهبود پیدا می کنند. با گذشت زمان، وضعتان بهتر می شود و به تدریج بهبود می یابید. در بعضی از موارد، کم کم احساس می‌کنید که بهتر شده اید. اگر علائمتان خفیف هستند، با تمرین های خود مراقبتی و پیاده سازی یک سیستم خوب حمایتی می توانید خودتان از عهده آنها برآیید
اگر علائمتان جدی است یا احساس می کنید به کمک بیشتری نیاز دارید، با پزشک یا روانکاوتان مشورت کنید. مشاوره می تواند به شما کمک کند تا چشم اندازی از حالات روحی خود به دست بیاورید، افکار منفی را از خود دور کنید و مهارت های بردباری، که همیشه برایتان مفید خواهند بود، در خود ایجاد کنید. اگر علائمتان جدی باشند یا نشانه ای از بهبودی در آنها دیده نشود، احتمال دارد پزشک برایتان دارو های ضدافسردگی نیز تجویز کند