حسین بیات روان شناس بالینی در مصاحبه باروزنامه خبر شیراز نوین ؛
سندرم آشیانه خالی(empty nest syndrom)به مجموعه ای ازعلایم ونشانه های شبه افسردگی اطلاق می شود که در زن یا مرد یا هردو پس ازآن که آخرین فرزند،آنها(یامنزل) را ترک کرد ظاهر می شود.به طور معمول اما نه همیشه این سندرم با یائسگی زنان و بازنشستگی مردان همراه است،یعنی درحدود سالهای ۴۵تا۵٠یا۵٠تا۶٠زندگی .این سندرم با بروز بحران میانسالی می تواند موازی باشد.البته این اتفاق همیشه رخ نمی دهد اما تصور کنید پدر ۵۵ ساله ومادر۵٠ ساله ای که آخرین فرزند خود را عروس یا داماد کرده اندحالا پس از چندین دهه زندگی وعادت به فرزندان حالاباید با تنهایی خود خو بگیرند،هرچه زوج در این دوران بیشتر درگیر مسائل گذشته یا ناامیدی از آینده گردند،بیشتر از هم فاصله می گیرند و بنابراین ،این تنهایی وعدم حمایت اجتماعی می تواند از عوامل زمینه ساز افسردگی به معنای بالینی(بیماری)باشد و در زوج هایی که به خاطر فرزندان درکنار هم مانده اند بیشتر دیده می شود.
از نظر فرهنگی نمی توان با قاطعیت گفت که چه فرهنگی آسیب پذیرتر هست ،اما در فرهنگ های شرقی ازجمله کشورمان به دلیل پیچیدگی و عمق روابط خانوادگی ممکن است این اتفاق بیشتر رخ دهد.این سندرم(آشیانه خالی)در زوج هایی که یکی ازدلایل تداوم ازدواج شان فرزندان بوده است (مثلا زنی که می گویدبه خاطر بچه ها طلاق نگرفتم)یا پدرانی که بازنشسته شده اند یا زنانی که به یائسگی رسیده اند یا خانه دار هستند،شایع تر می باشد.
چطور می توان مانع بروز این عارضه شد،
خیلی از والدین با این قضیه کنار آمده و حتی به دنبال تفریحات و برنامه هایی که برای این سال ها چیده بودند می روند،به عنوان مثال ممکن است وقت خود را به مسافرت های سیاحتی و زیارتی، امورخیریه،نقل مکان یا دیگر فعالیت های اجتماعی اختصاص دهند و به دنبال برقراری ارتباطات اجتماعی جدیدتر باشند چرا که بهترین روش مقابله با این سندرم ،پیش بینی آن وبرنامه ریزی برای اقدامات جبرانی و حمایتی است و در صورت نیاز بایستی به روان شناس بالینی یاروان پزشک جهت بررسی بیشتر و درمان مراجعه نمود