در این سن کودکان کلمات تک کلمه‌ای مثل بابا و یا مامان را بر زبان می‌آورند که برای همه والدین بسیار شیرین و دلپذیر است، در کنار این شیرینی با لب به سخن گشودن کودک می‌توان به سلامت مغز کودک ویا حتی به ضریب هوشی وی اطمینان پیدا کرد، اما خیلی از کودکان یا دیر به سخن می آیند و یا با لکنت سخن می‌گویند که این موضوع می‌تواند دلایل خاص خود را داشته باشد.
در بسیاری از موارد لکنت زبان به پدیده‌های فیزیولوژیکی مثل سلامت مادر در دوران بارداری و یا عدم سلامت وی در این دوره می‌تواند مرتبط باشد، شرایط روحی و روانی مادر نیز بر جنین تأثیر گذار می‌باشد، مثلاً مادرانی که در دوران بارداری دورانی از افسردگی را سپری نموده ویا در سنین بالا باردار می‌شوند و یا از نظر روانی شرایط مطلوبی نداشته وهمچنین مادرانی که به مواد دخانی و مشروبات الکلی و یا داروهای غیر مجاز و مواد مخدر اعتیاد دارند، این احتمال به جنین خود آسیب برسانند بسیار بالا خواهد بود.
بسیاری از والدین از سبک‌های فرزند پروری نامناسبی مثل سبک‌های دیکتاتوری و تنبیهات شدید بدنی و غیر بدنی استفاده می‌نمایند که خود اثرات مخرب فراوانی بر کودکان و حتی نوجوانان خواهد داشت. خیلی از والدین در میان اقوام و جمع بویژه جمع دوستان به دلایلی و بهانه‌های مختلف به تخریب و سرکوب کودک خود کرده و با این ترتیب اعتماد به نفس کودک خود را زیر سوال می‌برند.
در چنین وضعیتی افزایش اعتماد به نفس کودک نیز کمک فراوانی به وی می‌نماید، رفتارهایی مثل تعریف و تمجیدهای به موقع از کودک مخصوصاً در جمع، یادآوری موفقیت‌های کودک، دادن تکالیف متناسب با توانایی‌های کودک و همچنین افزایش عزت نفس کودک در سلامت روان وی و رو به جلو بودنش تأثیر گذار خواهند بود.